opis sytuacyjny: niedziela we Wro, mały ruch, do świateł stało wszystkiego 6 aut w 2 rzędach, ulica po remoncie - asfalt gładki na stół, wszyscy stali ładnie jak od linijki - normalnie idealne warunki

ale zgadzam się w korku zawsze noga na tylnym (martwy ciąg mocno pomaga), po 2 paluchy na sprzęgle i przednim heblu w gotowości

Gadacie jak banda zgredów

nowy sezon się zaczął, motocyklistów coraz więcej i sporo z nich jeździ na kaczkę - stopy ustawione palcami na zewnątrz, rozumiem jak ktoś chce rozprostować nogi, ma gmole itd, ale cały czas? Najbardziej mnie to zastanawia na sportach.

Stopy na nóżkach ustawiamy palcami do wewnątrz, dlaczego?
1. bo zdecydowanie łatwiej trzymać bak kolanami,
2. bo w zakręcie mamy większy zapas i nie zahaczymy stopą o asfalt, i zawsze zdążymy ją w razue potrzeby cofnąć
3. bo wyglądamy jakbyśmy umieli jeździć
4. bo są mniejsze opory powietrza

zaczniesz się zastanawiać jak przytrzesz podeszwą o asfalt

Byłem ostatnio na szkoleniu z techniki jazdy. Opiszę co się dowiedziałem i przy okazji zrobię sobie samemu podsumowanie wiedzy. Zdjęcia dodam jak nam wyślą. Przy podsumowaniu mogłem coś pomieszać, bo ludzka pamięć zawodna.

Kierownica- cały technika kręci się wokół tego, aby nie trzymać się kierownicy podczas prowadzenia motocykla. Nie trzymać się w sensie, że oczywiście kierownicę trzymamy w rękach, ale na tyle lekko i luźno aby się na niej nie opierać. Robi się to z kilku powodów:
1. Jeśli opieramy ciężar ciała na kierownicy to mamy gorsze czucie tego, co się dzieje z przednią oponą, trudniej wyczuć ile jest przyczepności.
2. Przy oparciu na kierownicy i przy dużym wyboju / dziurze możemy polecieć na kierownicę i ją skręcić. Możemy też w naturalnym odruchu się o nią zaprzeć, co również spowoduje zakłócenia w kierowaniu.
3. Jeśli mamy sztywne ręce to gorzej się reaguje na dynamicznie zmieniającą się sytuacje na drodze.

Pozycja początkowa - pozycja z kolei ma pomóc w odciążeniu kierownicy. Stopy na podnóżkach powinny być trochę bardziej do tyłu niż przy obcasie, aby zapewnić lepsze podparcie podczas kotwiczenia. Pośladki powinny być w tylnej części kanapy kierowcy, gdzie jest wybrzuszenie. Powoduje to, że jesteśmy w stanie zaprzeć się tyłkiem i nie wypycha nas do tyłu podczas przyśpieszania. Nogi obejmują bak ale nie dociskają, abyśmy mogli przesuwać się do przodu (w trakcie hamowania) i do tyłu (w trakcie przyśpieszania). Około 90% ciężaru ciała trzymamy na nogach, powoduje to lekkie uniesienie tyłka i napięcie w nogach oraz pośladkach. Tułów lekko pochylony do przodu, ręce neutralnie na kierownicy. Nie opieramy się o kierownice, trzymamy ją pewnie ale lekko.

Pozycja do skrętu - jako przykład prawy zakręt. Wciskamy lewą stopę mocno w podnóżek, lewym kolanem dociskamy na bak. Skręcamy biodra w prawą stronę, dzięki czemu lepiej poczujemy dociskanie kolana o bak. Pozwoli to również łatwiej się wychylić. Trzeba pilnować, aby tyłek był raczej z tyłu kanapy. Następnie wychylamy się w stronę zakrętu, aby głowa oraz barki były poza osią motocykla. Ważne, aby nie układać ciała w literę "S" (czyli niby się wychylamy ale jednak odbijamy w drugą stronę). Pomaga w tym rozluźnienie barków, poprowadzenie łokci nieco wyżej. Patrzymy daleko w zakręt. Przeciwskrętem pochylamy motocykl, następnie utrzymujemy nacisk na prawą manetkę jeśli chcemy równo przejechać zakręt. Sterujemy tylko ręką prawą poprzez zwiększenie lub zmniejszenie nacisku na manetkę. Dodajemy gazu, zmieszamy nacisk na manetkę i motocykl sam się prostuje.

Trzymanie manetek - manetkę gazu trzymamy palcem małym i serdecznym, głęboko zawijamy je pod manetkę. Dwa palce na klamce hamulca. Dzięki temu że zawsze trzymamy wyprostowane palce na klamce hamulca, mamy punkt odniesienia i jesteśmy w stanie stwierdzić jak mocno odkręcony jest gaz. Gaz odkręcamy palcem małym i serdecznym, przy okazji lekko wywijając łokieć naturalnym odruchem do zewnątrz co rozluźnia nam dodatkowo rękę. Gaz zamykamy dodatkowo przy pomocy kciuka obejmując delikatnie manetkę. Manetkę należy trzymać nie przy jej końcówce zakończonej ciężarkiem ale bliżej środka kierownicy. Lewą manetkę trzymamy analogicznie, mały i serdeczny palec a pozostałe palce na klamce sprzęgła.

Zmiana biegów - tutaj bez nowości. W dół z wyraźną przegazówką (jak słyszymy że silnik dostał obrotów to zbijamy bieg). W górę naciskamy lekko na dźwignię, w momencie odjęcia gazu dociskamy mocniej i bieg powinien sam wskoczyć. Zauważyłem, że jak się powoli toczymy to nie koniecznie działa, bo gaz jest bardzo mało otwarty, wtedy lepiej szybko użyć sprzęgła.

Taka pozycja (utrzymywanie masy na nogach) jest bardzo męcząca. Na dłuższe podróże, po prostu jedziemy wyluzowani i wygodnie na kanapie, jedynie w momentach niebezpiecznych (wyprzedzanie, skrzyżowania, zakręty) napinamy mięśnie i przenosimy ciężar ciała. Inaczej nie dałoby się jeździć na dłuższe dystanse.

Jakby ktoś miał komentarze to proszę pisać, może wywołamy dalszy ciąg dyskusji.

Złote myśli Kulika, z ostatniego szkolenia:

Rozwój motocyklisty dzieli się na 3 etapy:
1. JADĘ! udało się, odpalił i jadę, ale to zapier....
2. Jadę tam gdzie widzę! O qrwa studzienka! Dup! Uff udało się nie wyglebić
3. Jadę tam gdzie chcę! Tak widzę tę studzienkę i te 3 kolejne dziury dalej, i jeszcze zrobię sobie między nimi fajny slalomik

Doszkalajmy się pod okiem doświadczonych instruktorów i dążmy do poziomu 3

Jazda po zakrętach zachęca do ich ścinania, zwłaszcza po wewnętrznej. Teoretyczna większa przestrzeń, w którą się składamy, daje poczucie pewności. Ale jest w tym haczyk...

Tu akurat ruch lewostronny, ale zasada ta sama. Niby kola są ciągle na naszym pasie, ale cala reszta motocykla już nie! Ryzykujemy zahaczeniem o nadjeżdżających z przeciwka i już nie ważne czy to będzie samochód czy motocykl...

Marecki ja miałem sytuację w Hiszpanii jak na Twoim zdjęciu - minąłem się z busem na winklu o milimetry... Ja miałem ze 120 bus z 100...jak byśmy się zderzyli to moje zwloki by do dziś leżały gdzieś w przepaści w Hiszpanii... Po raz kolejny miałem dowód, że Głupi ma zawsze szczęście