Idą kolejne zimowe wieczory więc postanowiłem urozmaicić wam ten czas moim kolejnym projektem. Tym razem jednak coś w zupełnie innym stylu niż budowa customa, a mianowicie odrestaurowywanie klasyka. Klasykiem tym nazwałem twór polskiej myśli technicznej z epoki PRL czyli rodzimą WSKę, model 175. Każdy z nasz chyba miał w przeszłości mniejszy lub większy kontakt z tym motocyklem więc nie muszę specjalnie go przedstawiać. W kilku zdaniach przybliżę wam tylko historię tego konkretnego egzemplarza abyście wiedzieli dlaczego wybór padł właśnie na niego.
Fabrycznie nową WSKę w 1979 r. w sklepie zwanym GS zakupił mój wuj (starszy brat ojca). Był to model dość rzadki bo posiadał instalację z prądnicą 12V, niską kierownicę, całkowitą obudowę łańcucha, gumy na zbiorniku, metalową obudowę lampy, itp. Jeździł nią ok. 2 lata po czym udało mu się kupić auto, więc motocykl odsprzedał mojemu tacie. Nie było mnie jeszcze na świecie ale wiem z opowiadań że motocykl ten jako jego pierwszy pojazd był jego oczkiem w głowie, a w tamtych czasach taki sprzęt to było coś Mam wiele zdjęć a nawet krótki film jak tata zabierał mnie i brata na przejażdżki (chyba wtedy zaszczepił we mnie pasję do motocykli). Tak mijały lata aż w końcu ja i mój starszy brat dorośliśmy na tyle że motorynki czy komarki przestały nas bawić i szukając mocniejszych wrażeń dostępnych na przełomie lat 80/90 wytargaliśmy z garażu poczciwą "4". Na szczęście (szczęście patrząc na to dzisiaj bo wtedy była to tragedia) motocykl miał wspomnianą instalację 12V co powodowało że bez akumulatora nie dało się jej odpalić. I tak z racji trudności w zdobyciu sprawnego akumulatora nie katowaliśmy jej zbyt dużo, tym bardziej że brat załatwił od innego wuja drugą z instalacją 6V W ten sposób staruszka przeczekała w garażu kolejne 10 lat, aż ojciec postanowił przywrócić jej dawny blask. Wszystko byłoby pięknie i nie było by tego wątku gdyby nie fakt że zapał taty skończył się na etapie demontażu, po czym całość trafiła z powrotem do tego samego garażu z tą różnicą że w częściach pierwszych. Po kolejnych niespełna 15 latach nadszedł wreszcie dzień kiedy postanowiłem samemu zatroszczyć się o to dobro rodzinne.
Po takim czasie i przewalaniu z kąta w kąt zadanie jest dość trudne. Wiele elementów złapała korozja, inne jak guma czy poszycie siedzenia po prostu skruszały. Szybki rekonesans w obecnych cenach części też mnie zaskoczył, bo czasy gdzie dobrą WSKę można było wyrwać za przysłowiowe "pół litra" odeszły w niepamięć. Ale nie ma co gdybać tylko trzeba się za to zabrać bo to chyba już ostatni gwizdek. Trzymajcie kciuki !!!
Poniżej fotki jak wyglądała po otwarciu garażu.